Zo langzamerhand begint iedereen het te merken: we leven in een turbulente tijd met energetische verschuivingen en ontwikkelingen die heel snel gaan terwijl zekerheden meer en meer afbrokkelen. Hoe ga je daar mee om? De vrijheid, mogelijkheden en keuzes zijn groter dan ooit. Hoe weet je nou wat je echt wil of bij je past? In de media is er steeds vaker aandacht voor het streven naar geluk. Het aantal zelfhulpboeken neemt explosief toe. Hoe geef je dat concreet vorm in jouw eigen leven? Het lijkt wel of er steeds meer kinderen zijn met diagnoses en moeilijk gedrag. Tegelijkertijd is opvoeden je kinderen voorbereiden op het leven en een toekomst waarvan we zelf niet eens weten hoe die eruit zal komen te zien. Hoe voed je dan je kinderen op? Professionals voelen zich onder (te) hoge werkdruk staan omdat oude paradigma’s als de resultaatgerichtheid en meetbaarheid hun grenzen hebben bereikt en nu beperkend gaan werken. Hoe kan je persoonlijk leiderschap op je nemen? Of hoe bied je als hulpverlener hulp die past in deze tijd?

Holisme is een benadering vanuit het besef dat alles een onderdeel is van een groter geheel, waarin alles met elkaar verbonden is. Dus richt het zich op het zien van verbanden. Net als bij een ijsberg bevindt zich bij mensen het merendeel onder water en is daardoor onzichtbaar, oftewel in het on(der)bewuste. Dat vraagt van jou als hulpvrager de bereidheid om je eigen ontdekkingstocht aan te willen gaan, ook als het spannend is of ‘lastige’ emoties oproept. Voor een echte ontwikkeling, een diepgaande transformatie, is het namelijk essentieel om je bewust te worden van de signalen die je lichaam geeft in de vorm van subtiele sensaties, emoties, spanning of klachten. Daaraan voorbijgaan is overigens iets wat iedereen in meer of mindere mate doet, ook zijn er verschillen in de manier waarop. Het kan helpen om je te realiseren dat overlevingsmechanismen ooit behulpzaam waren maar je uiteindelijk niet echt verder helpen: ‘vechten’ maakt het namelijk erger, ‘weglopen’ zal nooit rust geven en ‘negeren’, doen alsof het er niet is, kan je maar een tijdje volhouden. Misschien herken je dat? De eerste stap om er anders mee om te gaan is dus het ontwikkelen van meer bewustwording.

Om te kunnen dealen met bovenstaande vragen is het volgens mij meer dan ooit van belang om jezelf goed te kennen, om te leren op je eigen kompas te varen en om niet alleen vanuit je hoofd en buik te leven maar om vooral ook je hart erbij te betrekken.
Persoonlijke groei is nog nooit zo belangrijk geweest als nu in deze tijd. We hebben (veel te) druk en de vele prikkels in onze maatschappij leiden ons steeds meer ‘naar buiten’, dus weg van onszelf, ook wel vervreemding genoemd. Mensen die niet blij zijn met hun huidige situatie willen meestal zo snel mogelijk weg uit die situatie, dus het is ook een overlevingsimpuls. Echter ‘weg gaan’ is precies de reden waarom je er vast in blijft zitten. Hoe moeilijk het soms ook is, je kunt alleen maar je eigen leven leiden. Het is belangrijk om je te realiseren dat tegenslag bij het leven hoort en dat je verantwoordelijk bent voor de dingen waar je zelf invloed op hebt. Mensen hebben ten diepste de wens om zichzelf te zijn, om ergens bij te horen en ertoe te doen. Kernkwaliteiten daarbij zijn autonomie, authenticiteit, assertiviteit, veerkracht en compassie. Daarmee is het mogelijk om je welbevinden te blijven behouden, ook bij leed.

Een holistisch perspectief betekent dat je vraag in een breder perspectief wordt gezien:
Jij als persoon met klachten èn met kwaliteiten. Hoe staat het met de balans tussen je hoofd, hart en buik? Hoe is het met je lichamelijke welzijn, je veerkracht en assertiviteit?
Jij in wisselwerking met je omgeving en je functioneren in verschillende rollen, bijvoorbeeld als ouder, partner, kind of collega. En wat is er nog meer van invloed op je algehele welbevinden, zoals welke zorg besteed je aan jezelf, wat is je eet- en slaappatroon, in welke mate is er sprake van afwisseling tussen in-en ontspanning? Daarnaast houd ik oog voor de balans tussen cognitief – sociaal – psychologisch – fysiek – spiritueel. Dit ‘breder oog’ heeft als functie om met elkaar in te kunnen schatten waar prioriteiten liggen. Het is bijvoorbeeld fijn en motiverend om al snel wat positieve succeservaringen op te doen. Uiteindelijk gaat het om de ontwikkeling van meer lichamelijk welzijn, emotionele stabiliteit en mentale helderheid: in harmonie zijn met jezelf. Wie eerst goed voor zichzelf zorgt, wordt meer authentiek en autonoom, vaart op z’n eigen kompas.

Alles wat je tegenkomt in de vorm van bijvoorbeeld tegenslag, emoties, vastzittende patronen, psychische of fysieke klachten, zie ik als signalen die er niet voor niets zijn. Niet om jou te blokkeren maar juist om je te helpen je ervan te bevrijden. Best moeilijk om dat te onderzoeken als je ziet dat jij onevenredig veel op je bordje krijgt, je het even helemaal niet meer ziet zitten of je je niet gezien en gehoord voelt. Echter als je helder hebt wat het signaal je duidelijk wil maken, kan je de klacht omzetten in kracht, de negatieve spiraal ombuigen naar een positieve. Een klacht of stoornis wordt zo een ontwikkelkans, ook als niet duidelijk is waarom jou dit overkomt. Kern is het ontwikkelen van meer bewustwording en die is op vele manieren te bereiken. Aanwezig zijn in je lichaam vormt de basis om echte stappen te kunnen zetten en daarbij het vertrouwen te hebben in de ontwikkeling die je doormaakt, zelfs als de weg nog niet helemaal duidelijk is. Mijn onderliggende visie is dat een mens zich niet laat opdelen en als eenheid gezien en behandeld dient te worden. En dat, net als in de natuur, alle processen cyclisch verlopen.

De huidige ontwikkelingen vind ik super interessant en hoopgevend. Ik zie ook wel dat we nu in een lastige fase zitten met veel onrust en onzekerheid en vooral ook polarisatie. Helaas wordt vrijheid van meningsuiting vaak ingevuld met het respectloos benaderen van anderen en wordt het recht van demonstreren of staken verward met ‘100% je zin moeten krijgen’. Gelukkig staan steeds meer mensen op, zodat steeds meer onrecht en schandalen boven water komen. Ik zie parallellen met een ontwikkelingsproces op individueel niveau. Het onder ogen zien kan even pittig zijn, ‘lastige’ emoties en overlevingsmechanismen opgeroepen. Maar uiteindelijk werkt meer bewustwording en het opruimen van oud zeer als zeer bevrijdend. We worden ondersteund door het transitie tijdperk waarbij kennis, inzichten en hoger bewustzijn zich in rap tempo ontwikkelen. Steeds meer mensen willen leven vanuit hun hart. Persoonlijke ontwikkeling hoeft niet meer zo veel tijd te kosten als in de vorige eeuw. Als meer en meer mensen in balans komen en anderen kunnen benaderen met compassie en mededogen, wauw wat creëren we dan met z’n allen een geweldige ontwikkeling!